الان حدود پنج هفته است که تو با منی و یک هفته که من این بودن رو میدونم...خیلی حس عجیبیه، خیلییییییییی، اون چیزی که با تموم وجودم از خدا میخواستم الان با منه اما من حسش نمیکنم...هنوز تغییر خاصی در من به وجود نیومده، شاید برا همینه که هنوز برام باور نکردنیه
بهترین حس دنیا بودن توئه مامانی
تو که هدیه ی خدا و حضرت علی (ع) تو روز غدیر به من بودی، واسه همینه که ته دلم قرصه ازت...استرس ندارم برعکس قبل! میگم مولا علی بهترین چیز رو بهم میدهند...مطمئنم :)
هنوزم تو شوکم...
میخوام وانمود کنم اتفاقی نیفتاده ولی مگه میشه؟ اتفاقی که دست کم یه ساله منتظرشم حالا میگه که افتاده
نمیدونم چیکار کنم...میترسم برم آزمایش بدم!!! دلم میخواد یکی دوهفته صبر کنم...صبر و صبر و صبر
دلم نمیخواد تو هول میزان بتا و کوفت و زهرمار گیر کنم...دلم میخواد با حال خوش خودم تنها باشم
فقط من و تو :)))))
.
.
.
.
بعداً نوشت: بالاخره روز سوم پاییز رفتم آزمایش دادم، دمدمای ظهر بود،آزمایشگاه کیمیا،بعدش رفتم خونه مامانی جونم
شب با مامان رفتیم امامزاده شاسیدعلی نمازو خوندیم و رفتیم جواب آزمایش رو بگیریم...واااای که میخواسم آروم باشم ولی،مگه میشد :)
خلاصه رفتم گرفتم و خداروشکر مثبت بود.....وااااااااااااااای خدا بهترین هدیه زندگیم بعد همسرجانم رو بهم دادی ازت متشکرم بهترین من
بعدش هم با مامان جونم رفتیم ابن سینا تور مشکی خیلی قشنگ واسه پیراهن مشکی محرم که میخوام بدوزم خریدم
شب با همسر جان رفتیم گلستان شهدا به پیشنهاد من...سرقبر دایی های عزیزم ازش فیلم گرفتم وگفتم میخوام یه خبر عالی و فوق‌العاده بهت بدم و خلاصه گفتم...طفلی باورش نمیشد و تو شوک بود اما خیلی خاطره ی خوب و خاطره انگیزی شد :)))))
.
.
